Individuele stijl en groep stijl

Wollheim zei van individuele stijl, dat het psychologische realiteit heeft en dat de kunstenaar het kwijt kan raken (zijn werk is dan poststilistisch). Ik noemde toen voorzichtig David Bowie die ergens in de 90-er jaren zijn stijl kwijtraakte. En ik zei ook dat dit alles op het scherpst van de snede is: dat het moeilijk is om uit te maken wie hierbij gelijk heeft, en hoe je het precies vaststelt. Die kwestie, van esthetische evaluatie, laat ik vooralsnog open, want het gaat hier nu om andere dingen.

In pop muziek gaat het vaak niet alleen om een individu. The Doors zijn een band, die, ook al zijn ze na de dood van Jim Morisson snel in de vergetelheid geraakt (ze waren niet “goed” meer), toch meer waren dan alleen dat ene individu.