Hoe gevaarlijk mag een kunstwerk zijn?

Uit een mailtje van 29 mei 2006:

In de Telegraaf vandaag een groot artikel over een jongen die van het kunst werk Kijk Uit Attention bij het Kröller-Muller museum is gevallen en mogelijk permanent verlamd is geraakt. In de Telegraaf werd nogal benadrukt dat het een steile trap was zonder rustpunten etc. maar in het artikel van de Volkskrant wat ik op Internet vond, wordt weer wat milder erover gesproken. Hoe dan ook: een kunstwerk heeft een jongen in kritieke toestand gebracht en mogelijk permanente schade toegebracht. Is dit de schuld van het kunstwerk, de kunstenaar of de kunsttoeschouwer? Doet het museum er goed aan het kunstwerk voor altijd te sluiten? Met andere woorden; hoe gevaarlijk mag een kunstwerk zijn?

tactiele kunst

Dit is een interessante kwestie!
Volgens mij gaat Kijk Uit Attention van Krijn Giezen (en het ongeluk) over de grenzen tussen installaties en tactiele kunst.
Villa Volta, De Efteling-attractie waarbij het publiek op een tribunetje gaat zitten dat op en neer schommelt in een kamer die af en toe meeschommelt, is mijn favoriete voorbeeld van een tactiel kunstwerk én een argument om in het bereik van dit zintuig geen al te diepgaande kunst te verwachten.
Kijk Uit Attention valt m.i. in diezelfde categorie: niet al te diepgaande tactiele kunst. Het speelt ook nog met de relatie van de uitkijktoren tot de beschouwer die hem beklimt. Overigens zijn de traptreden zo geplaatst dat het afdalen van de trap pijn schijnt te doen. Dat er risico’s aan tactiele kust verbonden zijn, is een bijkomend probleem, maar het maakt tactiele kunst nog niet immoreel (om het maar eens in een ander verband te plaatsen.)

Hoe moet een museum hiermee omgaan?

Hoe moet een museum hiermee omgaan? Deze vraag lijkt ingewikkelder dan ze is: op de kermis gelden veiligheidsvoorschriften; die zijn hier onverkort van toepassing.